Collectie: Hoofdluis

Een hoofdluis is een grijsblauw insect, 2 à 4 millimeter groot. Hij leeft van mensenbloed. Als hij bloed heeft gedronken, is hij roodbruin. Om aan bloed te komen, bijt hij. Daarbij geeft hij wat speeksel af, waardoor het bloed minder snel stolt. Een allergische reactie op dat speeksel veroorzaakt de jeuk.

Hoofdluizen zijn parasieten en kunnen niet zonder de mens. Ze blijven het liefst op iemands hoofd zitten. Gescheiden van hun gastheer blijven ze maar 48 tot 55 uur leven.

Een luizenleven
Een volwassen luizenvrouwtje legt 5 à 9 eitjes per etmaal. Dat zijn de neten. Die zitten vastgeplakt aan een haar, vlakbij de hoofdhuid. Na 6 tot 9 dagen komen daar larfjes uit. De lege hulsjes van de neten blijven aan het haar geplakt zitten. Zo`n larve is na 7 à 10 dagen zelf volwassen en kan dan ook weer eitjes leggen.

Hoe krijg je hoofdluis?
Waar kinderen veel contact met elkaar hebben, zoals op school, kan de hoofdluis welig tieren. De beestjes kunnen direct oversteken van het ene hoofd naar het andere, of een omweg nemen via jassen en dassen, knuffels en kammen. Luizen kunnen niet vliegen of springen, maar wel lopen. Natuurlijk kunnen ook volwassenen hoofdluis krijgen.

Wat merk je van die luizen?
Jeuk
De allergische reactie begint niet meteen. Bij een eerste besmetting duurt het soms weken voordat er jeuk optreedt. Wie vaker besmet wordt, krijgt vaak eerder jeuk.

Neten
Gaat u zoeken, dan vindt u soms neten: ovale witte eitjes, kleiner dan een millimeter, vastgeplakt aan een haar. Ze zitten meestal achter de oren of in de nek. 'Verse eitjes' zitten vlak tegen de hoofdhuid aan.

Oudere neten zijn met de groei van het haar verder van de hoofdhuid afgeraakt. Netenhulsjes die 2.5 centimeter van de hoofdhuid afzitten, zijn zeker leeg.

Luizen
De luizen zelf vindt u alleen als u er met een luizenkam naar zoekt. Ze hebben sensoren voor beweging en kunnen u heel handig ontwijken.